Er zijn teveel dichters voor de mensen
om te onthouden, er zijn te veel regels
die al te vaak zijn gezegd, steeds dezelfde
sleetse gevoelens beschreven met zon
bij geluk en maan in het echt, ik heb
daar allemaal geen mening over.
Alles is er al, dat is niet goed of slecht
en wat dan nog? Het zijn de woorden
die ik zocht.
En jij, jij die slechts zelden je stem verheft,
nee niet verheft, jij die je ‘zon’ of ‘maan’
op fluistertoon zegt?
We hadden je graag een kans gegeven.
Zeggen we. We luisteren niet. Dat treft.
Niets zal ons nog overleven.
© F. Starik
+