Ilse Starkenburg schrijft vandaag, in aanvulling op het verslag van de uitvaart van gisteren: ‘Het was vanochtend toch een iets andere wandeling door het Westerpark dan anders. Wat jij volgens mij niet hebt gezien, was dat de uitvaartleider tijdens het koffiegebeuren mij op een babykikkertje wees, we raapten het samen op en hij bracht het zorgvuldig weer naar buiten. Dat vond ik wel bijzonder toevallig, omdat in mijn gedicht ook het woord “kwaken” voorkomt.’
