Diann van Faassen schrijft: “de geboorte van Venus van Cabanel. Zij is de personificatie van de ontrouw. Met haar bevallig naakt luist ze iedereen erin. Al zijn de heupen er nog niet klaar voor, een blik op haar volstaat. Het touwtrekken tussen verstand en gevoel is beslist, zij trekt het hoofd genadeloos over de streep; lust is je deel. Een troostende gedachte dat iedere perfecte relatie kapot kan. Prachtig, daar ik niet goed ben in perfecte relaties.
Zij weet het, ik weet het en elke touwtrekker die mijn kamer betreedt, weet het.
Maar iedere morgen is haar nog slaperige glimlach voor mij.
Ebelina Brethouwer schrijft: “een schilderij dat mij gelukkig maakt.Net onder in het midden van het schilderij zien we een zittende hond. Hij is van gemiddelde grootte, voornamelijk wit met een zwarte kop en het lijkt of hij een zwarte zwembroek aanheeft. Hij zit op een klein stukje zandstrand, met zijn rug naar een donkere en onstuimige zee. In de verte gaat de zon onder. De hond zit min of meer te schuilen onder de rotsen en kijkt het beeld uit. Het lijkt alsof hij lacht. Het heeft als titel de Schipbreuk en is gemaakt door Arjen Baars.Het is mijn eerste en enige echt gekochte schilderij.”
F. Starik schrijft: “het gezicht van Michael Jackson. De Franse kunstenares Orlan, die al vijftien jaar geleden eraan begon haar gezicht met behulp van chirurgische ingrepen tot het ideale schoonheidsideaal te bewerken: de glimlach van Mona Lisa, de neus van Madonna, de ogen van de Theresa van Rubens. De borsten van de moeders Gods, Maria, de moraal van Elisabeth, de Engelse Koningin. Het voorhoofd van Valentina, zie gisteren.”