Iedere zondagnacht brengt Adeline van Lier een GEDICHT DAT DE BUNDEL NIET ZAL HALEN in haar ‘Nacht van het Goede Leven’ op KRO-radio 1, rond de klok van 05.00 uur, op waardige wijze weg. Je zou kunnen zeggen dat die gedichten in de doofpot verdwijnen. Een doofpot bestaat echt, zoals het gedicht al uitlegt. Het ding voorkomt brand in de vuilnisbak.
Wat wil dit gedicht? Eerst wil het zeggen: verteer uw maaltijd volledig voordat u hem weer uitschijt. Dus: schrijf nooit over onvoldragen gevoelens. Dan beweert het dat die zogenaamde gevoelens, die wij als origineel en eigen beschouwen en waaraan wij geneigd zijn iets oprechts, iets waardevols toe te kennen, eenvoudig te manipuleren zijn. Wie er een rommeltje van maakt, verdient het niet meteen vereeuwigd te worden. Rotzooi is geen prestatie. Gevoelens zijn maar vuilnis van uw dagelijkse leven, de as, die in de doofpot achterblijft.
Tenslotte verliest het gedicht zich in een zootje opzettelijk verkeerd weergegeven of geïnterpreteerde dichtregels, spreekwoorden en gezegden, dat behaagziek rijmelt en te gemakkelijk oproept uw vuilnis buiten de deur te zetten, de doofpot discreet te ledigen, te ontsnappen. Stop. Wat afwas.
Doofpot
Deze doofpot, waarin u uw verdriet wilt stoppen,
dit koperen keteltje waar men uitgegloeide kooltjes
bewaart. Uw huishouden van Jan Steen bijvoorbeeld
werd nooit door Jan Steen geschilderd.
Modder, van de bodem van een rivier gezogen.
Alle woorden komen voort uit wat we zien of zagen.
As. Het is er te vol. Het was. Muziek veroorzaakt uw gevoel.
Overal is ruimte en ruimte is hol.
Ik bedoel: paard moet niet wagen.
Leven is terrein verliezen langs gebaande paden.
Alle dagen feest. Dus: alle zeilen bijzetten.
Leven van de wind. Ruim sop kiezen.
Er is niets nieuws onder de zon
en altijd het geval geweest.
*