ROTKOEKJE
‘Wat doe ik hier,’ vraagt moeder. Ze snapt het niet. Jongste broer heeft haar opgehaald, dat gelooft ze wel, maar waarvandaan? We vertellen dat ze in het ziekenhuis gelegen heeft, met die gebroken heup. Voorzichtig voelt ze aan haar bovenbeen.
‘Het doet wel een beetje pijn,’ zegt ze. Even verderop roept een zware vrouw om de zuster. ‘Zuster! Zuster! Ik wil naar huis!’ Die leus zal ze de rest van de middag herhalen. We rollen moeder naar een andere tafel, weg van het uitzicht op het menselijke wrakhout dat hier is aangespoeld, nu heeft ze uitzicht op een mottig tuintje. Een verzorgster reikt haar een koekje aan. Moeder houdt het koekje in haar hand, kijkt ernaar. ‘En nu zit ik hier,’ concludeert ze, ‘met dat rotkoekje.’