Tante Hilly belt. Ze staat op mijn antwoordapparaat, ze heeft van moeders tegenspoed gehoord, ze wil graag weten of het al wat beter gaat, dat wil ik best vertellen, maar ik kan haar niet terugbellen, ze heeft om een of andere reden haar nummer afgeschermd. Ik vraag moeder naar het nummer van tante Hilly. Dat moet in haar agenda staan. De afdeling adressen. Moeder bladert verder en weer terug, speurt de bladzijden af met kleine beweginkjes van haar hoofd, die verraden of ze boven of juist onder aan de bladzijde is. En ja hoor, daar is Hilly al, Hilly en Bert, leest moeder voor, ‘maar Bert is waarschijnlijk overleden, want die heb ik doorgestreept.’

Stille dag. Ik luister vandaag niet naar het gejammer van de mensen. Niet naar de verlaten vriend, niet. Niet naar de mooie zanger die aan de kanker zal bezwijken. Niet naar moeder. Lief stuurt de groeten van kleine schepje, ook zij heeft een dag Niet, een dag die ze benut om de tuin alvast op de lente voor te bereiden, en daar kan ze kleine schepje natuurlijk goed bij gebruiken, kleine schepje, die ooit zo is genoemd omdat we in haar tuintje aan het rommelen waren en zij me vroeg of het ik het kleine schepje ergens had zien liggen, waarop ik het voorwerp riep zoals je een hond kunt roepen, of een kat, alleen die komt dan niet. Niet, of pas veel later: ‘Kleine schepje!’ Sindsdien leeft het.

Donderdag, ik spijbel. Vandaag ga ik niet naar moeder toe. Ik zit lief thuis te werken. De klikjes van toetsenbord klinken precies goed op de complexe maat van een stuk van DJ Shadow, van het album Endtroducing (geniaal). Alles gaat vanzelf, ik ben de drummer van mijn eigen stuk, ik voeg een extra ritme toe, ik hoor mij gaan. Vandaag ben ik gelukkig, ik luister naar muziek, ik hoef van mezelf niet naar moeder toe, ik sla een dagje over, ik ga vandaag niet uitleggen waar ze is en wat ze daar doet en waarom toch, ik geef mezelf een dag dat ik geen huilbui hoef aan te horen waarna moeder sorry zegt, en dat ze het allemaal even niet begrijpt en dat ze dan opnieuw in huilen uitbarst en sorry zegt. Vandaag ga ik niet naar moeder toe en wacht tot ik me schuldig voel.