Het orakel van de Contrabas, Annemieke Steenbergen-Spijkerman, schreef op verzoek van de dichter zelf een recensie over zijn jongste bundel, en hij werd niet teleurgesteld.
‘Respect voor deze kunde innovatief is wel een woord dat te begrijpen is.’
Of: ‘Hij blijft als dichter in een lijn doorgaand een lijn.’
En: ‘Opgewekt wordt van de stijl die deze dichter heeft, opgewekt wordt van de treden die hij als ladder op en neer bestijgt!’
Maar: ‘Vraag me niet te kiezen welke regel een traan opwekte mijn tranen opwekte in alle stilte even talrijke waterlanders liet lopen.’
De volledige tekst van Annemieke Steenbergen-Spijkerman vindt u hieronder.
*
Recensie: Victoria. Schrijver: F. Starik, een aanrader, hup morgen naar de winkel.
Delen. Door Annemieke Steenbergen-Spijkerman
Gisteren, 11 januari 2010 om 23:48 Facebook
De elfde uitgave van zijn hand, die bijzonder mooi aanvang vindt bij een uitgever die er mag zijn. Een stukje Rilke en je kunt van start gaan om een mooie lijn in dit werk te ontdekken want lijn is er in te vinden als je de moeite neemt meegenomen te worden in een prachtig werk van de hand van F. Starik. Hoe diep je de lagen in deze bundel, ik zou zeggen aanschaffen en lezen.
Waarom? Eigenlijk ontbreekt het mij aan de juiste termen woorden om het gevoel dat de poëzie oproept als ik deze ervaar (poëzie is te ervaren) van een recensie, waarom hij me vroeg, tracht te voorzien. Dit omdat er zoveel in de beelden die hij schildert met de gekozen karakters te zien en te ervaren zijn als je er in meeloopt.
Het titelgedicht Victoria waar de bundel mee start pakt me al helemaal in. Het tweede gedicht waarin de regel “De la die nooit meer open gaat” ligt proeft bijna als het doosje van het liedje ik zou je zo graag in een doosje willen doen van Donald Jones. Hij, Donald popt op bij dat gedicht met die regel en ik moet bijna zeggen kssst Donald nu lees ik even stop eens met zingen en glunder even in stilte omdat de vertellijn de poëzie verder te ervaren.
Moordend mooi qua onschuld is de regel in het gedicht stout: Ik was de ontwerper van een revolutie op behagebied. En: ik hield van vrouwen met een randje. Starik ontpopt zich als een humorvolle dichter met een lichtvoetigheid waar ik van kan genieten. Hij danst en swingt.
In het jaar van de zonnebril (wat een prachtig verzonnen mooie regel) Ik lees , slurp, in gedachten roep ik steeds zonder te schreeuwen meer en meer al lezend zachtjes: wauw. Respect voor deze kunde innovatief is wel een woord dat te begrijpen is. Hij is innovatief.
Hij brengt me even terug naar een traditie die wij thuis hadden en nog steeds hebben met zeven meiden Een traditie welke we aan de vrouwelijke lijn doorgeven over het onderwerp “berghutjes“ zoals we een beha noemden. De traditie en wat deze inhoud houd ik even voor mezelf maar gniffel wel bij dit ene gedicht en ga over een bredere lach nieuwsgierig naar wat hierna weer zal volgen.
Tweedehands en nu eenmaal graag gevonden kleren dragen. (met eenvoud in je regels kom je ver Frank) en dan: ja hoe velen gingen voor op dat pad. Dit gedicht is ook een om te lezen en te herlezen. Weer een beeld met prachtig vorm gegeven regels. Hij blijft als dichter in een lijn doorgaand een lijn. Een lijn die hij met Victoria heeft ingezet kraaien.
Er ligt van alles in deze bundel van serieuze dingen die hij weet te relativeren met humor, een geheel eigen humor die de bundel licht geeft. Menigeen die de moeite neemt zal het ontroerende voelen, omdat er zoveel lagen in liggen die enorm ontroeren als je onbevangen leest hier en daar wat opraapt, pelt en op inhoud bekijkt, hij dompelt je onder en trekt je weer boven.
Gaat op sommige plaatsen in de bundel dieper in het diep gaan dan taal soms te verwoorden is, hij schildert werkelijk toegewijd poëzie. Niet alle gedichten die men en uitgeeft schrijft als schrijver of dichter (er is verschil) kun je bestempelen als zijnde poëzie. De drie en zestig gedichten in deze doorgaande lijn wel zo ik ze ervaar, het is niet de hel van drie en zestig zoals men de Elfstedentocht van ooit zich herinnert. Geassocieerd aan het getal drie en zestig zou het aan de elf stedentocht en klunen en schaatsen kunnen refereren. Hoe ga je op reis door een bundel.
In deze drie en zestig gedichten zet Starik de puntjes die hij in regels aanhaalt en de komma’s en karakters als schaakstukken als zet op plaatsen neer die te plaatsen zijn. Ze sluieren en ontginnen ze wekken en dansen maar staan ook stevig solide en spreken tot de verbeelding. Poëzie mag ruimte laten voor verbeelding voor de lezer. Al lezend in deze bundel ben ik vaak stil.
Domweg, domweg stil kun je worden van pracht. Pijn ligt ook in regels pijn is ook een vorm van pracht als het na andere regels weer opgewekt rede een welving van tijd vind. Opgewekt wordt van de stijl die deze dichter heeft, opgewekt wordt van de treden die hij als ladder op en neer bestijgt, waarop je de bewustwording ervaren kan die hij al schrijvend gehad moet hebben. En ik zeg dan nadrukkelijk gehad moet hebben omdat dit geen afgeraffeld geheel is maar een zeer solide zorgvuldig samengestelde bundel.
Spreekt vanzelf
Er zijn te veel dichters om te onthouden
er zijn te veel regels die al te vaak zijn gezegd
steeds dezelfde sleetse gevoelens beschreven
met zon bij geluk en de maan in het echt
ik heb daar allemaal geen menig over
Alles is er al,
Vraag me niet te kiezen welke regel een traan opwekte mijn tranen opwekte in alle stilte even talrijke waterlanders liet lopen. Bepaal als lezer zelf de follow up van je keus in mooi en mooier en pffffff want kies gerust voor deze bundel. Hup naar de winkel!
Ervaar zelf waarom ik oprecht zeg: ontroerd. Ik ben ontroerd en dat mag poëzie doen je ontroeren en meenemen zodat je de bundel nog eens en nog eens wilt lezen. Er na verloop van tijd uit respect ezelsoren in verschijnen. Memoblaadjes om de mooiste zo er aan plakkend te kunnen openleggen.
Ja, ik herlas de bundel meer dan eens voor ik dit opschreef. Deze bundel komt binnen. Je kunt vervolgens vertellen als leek, als recensent wat je wilt maar een bundel mag aankomen. Hoe maak je mensen, anderen dan echt oprecht enthousiast, zo enthousiast wellicht dat ze nieuwsgierig morgen al naar de winkel gaan en zeggen een Frank Starik, Nee, inpakken is niet nodig, een Victoria nee no secret gewoon Victoriaaaaaaaa aub.
Dan hopen dat de winkelbediende niet zegt helaas, uitverkocht …en dan nee hoor aub veel leesplezier. Door zoals Starik het schrijft te zeggen Holy ground, wat een titel . Wat een regels met o.a de regel: ik heb vandaag je gangetje gewit. Ik heb het toch voor jou gedaan. Regels uit het gedicht Holy ground en al zal ik niet kunnen verwoorden poëzie is ervaren. In het gedicht op bladzijde vijf en veertig lees je de regels: eens per uur stopt er een treintje, spuugt een handvol grijze reizigers uit en je weet meteen Starik is een kleurrijk persoon.
Burt en een andere trijntje hoor ik opeens als achtergrondkoortje zacht meezingen en net als Donald die ongevraagd kwam musiceren zeg ik opnieuw sttt ik lees. Ik raak al ervarend lezend (die vraag popt dan opeens op) wel nieuwsgierig welke wijn of bier Frank nuttigt als hij aanvangt met schrijven of drinkt als hij zijn pen neer legt om dan dat wat hij schrijft met een glunder op zijn toet even ook zelf te overdenken. Ik zie hem bijna zitten aan zijn bureau om daarna nog even op de fiets een korte wandeling op twee wielen te maken en even door te waaien. De bundel geeft je ook een vorm van aardrijkskunde.
Zou hij echt van Haarlem naar Spaarnwoude gereisd zijn, de blauwe doos van Ikea gezien hebben met eigen ogen en aan margarine gedacht hebben is wel iets wat al lezend in me opwelt. Ook mijn licht schijnt vriendelijk op mijn bureau als ik het gedicht lees waar die regels staan en ik verbeeld me even die reis. Ik begrijp wel waarom hij juist deze bundel deze titel heeft gegeven. Het is gewoon omdat hij oprecht, oprecht een pracht werk heeft geschreven om nog jaren bij vele mensen die deze bundel of doordacht of per ongeluk aanschaffen iets dat staan kan als een huis geeft en mag geven. Domweg omdat hij die regels heeft neergezet in gezette karakters die regels poëzie als resultaat genereerden. Claw boys claw. Bloed zweet en tranen zijn verweven in dit boek deze bundel die deze dichter vol met poëzie heeft geven en zich van een enorme klus heeft gekweten. Ja een aanrader: Victoria, een echte aanrader.
ISBN: 9789046806821
Door: F. Starik
Verschijningsdatum: 11/11/2009
Uitgegeven door: Nieuw Amsterdam
Paperback Adviesprijs: € 16,50