Op vrijdag 16 juni, tijdens de Schoorlse kunstdagen, presenteerde theatermaker Harrie Hageman de tweede editie van Starik vs. Klashorst. Een eerste editie speelde zich een half jaar eerder af in Perdu. Modellen werden levend geschilderd, terwijl Starik een gedicht over hen schreef. Ik hield daar in ieder geval één geslaagd vers aan over, dat in mijn nieuwe bundel –Songloed- wordt opgenomen. We vonden het allemaal een geslaagd experiment, een vorm van zeer minimaal theater. Een kijkje in de keuken van, jawel, het scheppingsproces van den kunstenaar.
Nu bleek het onmogelijk, in de week voorafgaand aan de tweede editie, met Peter Klashorst in contact te komen. Hij reageerde niet op telefonades noch op mailberichten. ‘Hij zal wel in Afrika zitten,’ opperde ik. Hageman besloot geen risico te nemen en vroeg de schilder Emo Verkerk om Klashorst te vervangen. Fotograaf Koos Breukel legde de modellen vast met zijn camera, terwijl Verkerk op een groot schetsblok met een enorme doos kleurpotloden hen voorzichtig tekende, en Starik zijn ‘Schoorlse gedichten’ schreef. Van Klashorst geen spoor.
Vandaag kwam er dan eindelijk bericht van de kwijtgeraakte kunstenaar.
“hoi Harrie …sorry dat ik me niet heb gemeld ….jammer dat ik t gemist heb ….ik ben blij dat Emo mijn rol heeft kunnen overnemen …hij is ook n erg goeie portretschilder …bedank m alsjeblieft namens mij …..de reden dat ik dr niet was of kon mailen was dat ik op de vlucht was voor de politie en ook geen geld had voor n ticket naar huis …ik word nog steeds gezocht …leuk is t allemaal niet ….maar ik loop nog vrij rond ….moet alleen weg zien te komen …tis allemaal theater ….t zijn natuurlijk absurde aantijgingen …de zaken waar ik dan van verdacht word…dr is n meisje verdwenen en ik ben daar t laatst mee gezien beweert men en er spelen nog n paar andere kwesties …niks mee van doen natuurlijk …,maar goed ik zit dr wel weer mooi mee en hier geldt de omgekeerde bewijslast, dus iedereen is schuldig totdat je t tegenovergestelde kunt bewijzen …daarom zit de halve bevolking hier ook in de bak …..nogmaals sorry Harrie en ik had liever daar gezeten dan hier dat begrijp je wel …..ik had ook je telefoonnummer niet meer …..groeten aan iedereen en excuses vooral ook aan Starik …tot gauw…”
We wachten af hoe vlug dat gauw gaat zijn. Ik herinner me van een paar jaar geleden een vergelijkbare situatie, gevolgd door de vlucht terug van de in het nauw gebrachte ontsnappingskunstenaar. Belgische toestanden, daar.
.