Gedichten Die De Bundel Niet Gehaald Hebben ( 24)

Bij de begrafenis van M.

Een oude vriend sprak aan zijn graf
dat hij het onuitsprekelijke niet kan verwoorden
zonder het te beschadigen, wel wilde hij vertellen
hoe ze ieder jaar wat minder lege flessen
naar de glasbak brachten, hoe lezen dutten
werd, vurige gesprekken gemompel
bij de haard: we moesten maar eens leren
om in Groningen te wonen.

P. vertelde, onderweg van ’t graf
naar het café, dat ze aardappels schilt
‘voor groepen’ om tot Boeddha te geraken.
Bij de nazit beweerde ze al dat ze een grasveldje
bezit waarop je languit kan liggen, voor wie
zin heeft om op nat gras te liggen.

Ze heeft laatst nog een belangrijke
Duitse prijs gewonnen, omdat haar lessen
over darmen daar zo goed gevallen zijn.
P. bracht me terug naar het station.
Ik zat nog heel lang in de trein.

In de nacht van zondag op maandag 16 april uit te zenden op Radio 1, de nacht van het goede leven, rond de klok van 05.00 uur. Presentatie: Adeline Van Lier.

Ik vind het best een mooi gedicht. In zekere zin zijn het zelfs twéé onvoldoende uitgewerkte gedichten. Er staat, vind ik zelf, een bijna leuke mop in. Ik maak graag een grapje om iets zwaars weer op te lichten. Helaas. Geen van mijn meelezers snapte mijn grapje over ‘lessen in darmen’ die in Duitsland zo goed gevallen zouden zijn. Als ik u nu vertel dat het voortborduurt op het aardappelschillen voor groepen, welke nederige activiteit bedoeld is om nader tot Boeddha te geraken, als ik u nu uitleg dat ik mij dommer voordoe dan ik ben, en het hooggestemde ‘Dharma ‘(het geheel van grondregels voor individueel en sociaal gedrag in een aantal oosterse religies) per ongeluk heb begrepen als zou P. over ingewanden doceren, dan begrijpt u het grapje wel, maar dan heeft u deze uitleg al van de vriendelijke en onvermoeibare presentator gekregen. In het gedicht moet u zelfwerkzaam wezen. Dat bleek voor mijn meelezers, stuk voor stuk, te hoog gegrepen.

+

Geplaatst in Log