STAAT
Verschijnt november 2015. Hier een voorproef.
JA
Dit is je tiende bundel
die de wereld weer niet zal veranderen.
Dit is je tiende bundel die zegt
dat je er was, een recensent
zal het mooi vinden en een andere
recensent zal opmerken dat
het allemaal al eens eerder
en ook beter werd gezegd.
Ja, die kans bestaat.
Een derde zal van mening zijn
dat de kern van de menselijke conditie
die van de wanhoop is, dus wat
valt er precies te lachen hier?
Ja, die kans bestaat.
Recensent nummer vier denkt
dat wij de Thomas in onszelf moeten zoeken
want in zichzelf vindt men alles
wat men nodig heeft
en zo treffend verwoord
aan zichzelf hoeft men
tenminste niet alles uit te leggen.
Ja, die kans bestaat.
Nummer vijf vindt het allemaal maar particulier
narcistisch gezever, hij schrijft:
je bent de perverse karikatuur van een dichter
op de achterflap van je eigen bundel
staat genoteerd hoe belangrijk je bent
en dat heb je zelf aan de redactie-assistente gedicteerd.
Je kan moeilijk op de achterflap vertellen
– zo werp je zwakjes tegen –
dat dit boekje net als de vorige boekjes
een boek is dat zegt het valt niet mee
om jou te zijn
maar dat geeft niet
want wij voelen ons zelf ook niet erg lekker
en het geeft niet want wie leest dat nou nog
de winkeldochter poëzie
dat heb je dertig jaar geleden al eens in een manifest gelezen
nu lees je die rommel niet meer.
Je schrijft een bundel en de kans bestaat
dat straks iemand in een televisieprogramma gaat zeggen
dat hij nooit gedichten leest, maar dat van het niks
dat hij gelezen heeft dit beslist het beste was in jaren
niet meer zo intens meegeleefd met het personage van de dichter
dat zo compromisloos en in al zijn facetten zichzelf is
dat er niemand anders overbleef, een meisje
met een uitzonderlijk groot hoofd
zo noemt ze dat hoofd zelf
en de man die ze haar man noemt haar jongen
een jongetje van amper veertien jaar.
Ja, die kans bestaat.
Je zal in een kamer staan die op de uitgeverij speciaal
voor zulke gelegenheden werd uitgespaard
en de mensen die voor deze gelegenheid
naar deze kamer zijn gegaan
zullen je om een handtekening vragen
en of ze ook met pin kunnen betalen
want ze hebben nu even niks contant.
Ja, die kans bestaat.
En toch.
Dit is het mooiste, het mooiste wat je met je leven
kunt beginnen: variaties op een zelf verzinnen
de Thomas te zijn in het toneelstuk dat je zelf hebt bedacht
de jongen uit te vinden die dat niet van zichzelf had verwacht.
Zo spreek je jezelf moed in.
Je tiende bundel die geen wereld zal veranderen.
Het zoveelste plakje van de koek
die je eigenhandig van je universum hebt gebakken
of meer: de drol die je daar weer van hebt uitgeperst.
Meer dan van eten hou je van kakken.
Je kleit jezelf een standbeeld van stront.
Anders ga je gewoon maar dood
en weet je zeker dat er niks van je
over zal blijven, onder de grond.
Schrijf maar op:
dat je net niet helemaal voor niks vergaat.
Ja, die kans bestaat.
*
MOET
Je moet jezelf de krant uitknippen
je lege dagen drogen, je moet je kop
nog van de beeldbuis slaan, je moet
jezelf een hengst verkopen want
wie maakt er nog reclame voor een ander?
Je moet het weer pas achteraf voorspellen
opdat ze verrek zullen zeggen, hij had gelijk
je kunt best als je met je arm naar achter reikt
in je eigen billen knijpen.
Met je rechterhand een klopje
op je linkerschouder geven
en als je ver genoeg voorover buigt
kun je jezelf best pijpen.
Godverdomme, is dat leven?